Binge-Wachter
Ken je dit scenario? Je neemt je voor slechts één, hooguit twee afleveringen van een serie te bekijken, en voor je het weet ben je een paar uur verder en heb je de hele reeks er doorgejaagd. Binge-watchen is geen nieuw fenomeen en nu Netflix de status van exotisch curiosum ontgroeid is, bezondigt jong en oud er zich aan. In mijn familie is het niet anders: niet alleen talloze afleveringen van 'K3 kan het', ook hele DVD-reeksen van 'FC De Kampioenen' en 'The Simpsons' passeren de revue. Volgens Bingeclock.com heb je voor die laatstgenoemde satirische animatiereeks welgeteld 13 dagen, 3 uur en 30 minuten nodig om alle afleveringen uit te zitten. D'oh!
Na het quasi hersenloos ondergaan van een volledige tv-reeks bekruipt me achteraf meestal een knagend schuldgevoel omwille van de verspilde tijd. Tijd die ik eigenlijk veel nuttiger had kunnen besteden. Om dit schuldgevoel te slim af te zijn, probeer ik het binge-watchen daarom zoveel mogelijk te combineren met klassiekers als sporten, koken en zelfs strijken.
Afgelopen weekend viel mijn online oog op "Van A tot Z", een Klara-reeks waarin Vlaanderens lievelingspsychiater Dirk De Wachter geïnterviewd wordt door Pat Donnez aan de hand van 26 thema's: elke letter van het alfabet staat garant voor een boeiend gesprek. Maar liefst zes uur lang en vanuit slechts één camera-standpunt kijken beide heren elkaar recht in de ogen, gezeten in een rommelige werkkamer, onvermoeibaar debatterend, filosoferend en reflecterend over het leven, in al haar facetten.
Deze keer heb ik zonder schuldgevoel mijn volle strijkmand genegeerd en het hele gesprek gulzig in me opgenomen, de volle zes uur. Want Dirk De Wachter beheerst de kunst om met zijn woorden troost en houvast te bieden. Hij mag zich met recht en rede een ware 'verdrietdokter' noemen. Zijn zinnen omwikkelen me telkens als een warm deken; in deze cynische tijden hebben wij zo'n dekentje nodig. Ik heb het niet voor mensen die elke gelegenheid te baat nemen om hun intelligentie en kennis te etaleren maar Dirk De Wachter presteert het om op onnavolgbare wijze erudiet maar toch bescheiden over te komen. En dit alles in zijn bedachtzaam, eigen taaltje: alleen hij kan woorden als 'allenigheid', 'veronzigen' en 'tekortig' zin en betekenis te geven, zonder te vervallen in simplistische meligheid en clichés.
Dirk pleit voor Bongobonnen om thuis in de tuin te gaan zitten. Dirk pleit voor 'gewonigheid': een leven zonder extremiteiten mag er ook zijn. Dirk pleit ervoor een beetje ongelukkig te kunnen zijn, in vrede met je bestaan. Dat laatste zal me ongetwijfeld opbeuren bij mijn volgend binge-watch-schuldgevoel. Ik las dat "Big Little Lies" een absolute aanrader is.